Przypomnienia o wielkich powodziach w Poznaniu, poprzez wyeksponowanie w jednym miejscu informacji z datami i poziomami wielkich powodzi, to pomysł wypracowany w Zarządzie Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych (SITWM) w Poznaniu. Projekt miałby zostać zrealizowany na stulecie ostatniej wielkiej poznańskiej powodzi z 1924 roku. Inicjatywa ma na celu zwiększenie świadomości społecznej na temat zagrożeń związanych z powodziami oraz ma być inspiracją do działań na rzecz przyszłej ochrony miasta przed tego typu klęskami.
Pomysł uzmysłowienia mieszkańcom Poznania i decydentom niebezpieczeństw powodzi, poprzez wyeksponowanie w jednym miejscu informacji z datami i poziomami wielkich powodzi historycznych jest ewenementem nie spotykanym w kraju i bardzo rzadko za granicą. Poznań mógłby w ten sposób wskazać na swoje silne związki (także te tragiczne) z rzeką Wartą.
Pomysł przypomnienia o wielkich powodziach w Poznaniu, poprzez wyeksponowanie w jednym miejscu informacji z datami i poziomami wielkich powodzi został wypracowany w Zarządzie Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych (SITWM) w Poznaniu już kilkanaście lat temu. Późniejsze działania w tym zakresie poprzedził opis większości znanych znaków powodziowych oraz nowe pomiary rzędnych wskazywanych przez te znaki. Pierwotna koncepcja osadzenia okazałej łaty wodowskazowej przy moście bp. Jordana na Ostrowie Tumskim (na Cybinie), została przekształcona w koncepcję konkursu na przemawiający do wyobraźni znak wód wielkich (świadectwo powodzi), upamiętniający i unaoczniający poziomy tych ekstremalnych zjawisk, wielokrotnie w przeszłości tragicznych dla miasta. Zarząd Oddziału SITWM w Poznaniu wskazywał, że taka informacja o największych powodziach (symbol, pomnik, obiekt czy inna forma przestrzenna), umieszczona w pobliżu Warty, powinna być na co dzień dobrze widoczna zarówno dla mieszkańców Poznania, dla turystów, ale także władz lokalnych i decydentów.
Aktualna koncepcja znaku wód wielkich w Poznaniu jest pokłosiem konkursu ogłoszonego dla studentów poznańskich uczelni (Politechniki Poznańskiej, Uniwersytetu Artystycznego oraz Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu), który został ogłoszony w 2013 roku przez zarząd oddziału SITWM w Poznaniu, przy patronacie Urzędu Miasta Poznania. Komisja konkursowa, która pracowała po kierunkiem Andrzeja Nowaka – ówczesnego głównego architekta Poznania, wyłoniła trzy najlepsze opracowania. Praca Agnieszki Kasprzak (układ prostopadłościanów odpowiadających poziomom wielkich powodzi, z miejscami do siedzenia na tychże - umiejscowiony przy moście bp. Jordana po stronie Środki) wyróżniono II miejscem i wybrano jako możliwy do realizacji.
Aktualnie działający społecznie komitet w skład, którego wchodzą: Waldemar Cichy, Marcin Pawłowski, Tomasz Kałuża i Cezary Siniecki stara się o doprowadzenie tego zamierzenia do realizacji w przestrzeni miejskiej w stosownym miejscu nad brzegiem Warty. Taka realizacja została również objęta patronatem Rektora Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu prof. Krzysztofa Szoszkiewicza, który dostrzega wagę i znaczenie takiego przedsięwzięcia.
W toku toczących się od roku uzgodnień z Urzędem Miejskim w Poznaniu wybrano inną lokalizację (pierwotna lokalizacja nie została zaaprobowana przez miejskiego konserwatora zabytków) na prawym brzegu Warty powyżej mostu Bolesława Chrobrego.
Dalsze procedury wymagają jednak wielu uzgodnień i decyzji. Sam proces realizacji z racji minimalistycznej bryły wydaje się być najmniejszym zmartwieniem inicjatorów tego pomysłu. Stulecie ostatniej wielkiej poznańskiej powodzi z 1924 roku wydaje się być idealnym momentem na taką realizację.
| Załącznik | Rozmiar |
|---|---|
 Projekt znaku wód wielkich w Poznaniu jako świadectwo historycznych powodzi | 1.82 MB |
